आठवतयं का बघ चुकुन......

आठवतयं का बघ चुकुन......
कदाचित पटेल ओळख माझी, कदाचित माझा आवाज - माझा स्पर्ष नाहितर माझे अश्रु तरी ओळखिचे वाटतिल.
त्या एका वळणावर सोडुन गेलीस, आणि मी कोसळलो. आधाराचा हात तु झटकुन निघु गेलिस, एकदाहि मागे वळुन बघावसं वाटलं नाहि तुला?
चाचपडतोय अजुन आपल्या आठवणींचे विखुरलेले मणी, माझ्या भोवती कधीकाळी गुंफलेल्या तुझ्या मीठीतले मणी .... ती मीठी जी तू हिसडा मारुन तोडलिस.
मी सुद्धा ठरवलयं, नाहि मागे फिरुन बघायचं, नाहि उगाळत बसायचे ते क्षण, पण......पण मग कोणीतरी म्हणतं.... बघ कसा शांत-समजुतदार-शहाणा असल्यासारखा वागतो हल्ली, त्यांना काय माहित त्यांच्या या शांत समजुतदार मुलाला "वेडा कुठचा?" म्हणाणारं त्याला दुर लोटुन निघुन गेलयं.
आजहि मी रात्र-रात्र चांदण्यांना सोबत करत जागतो. आजहि जागताना तुझ्याच आठवणी असतात उशाला, कुशी फक्त बदलत राहतो. फरक इतकाच आहे, तेव्हा तु असायचीस, आज तु नाहियेस. पण म्हणुन चंद्र तुझी आठवण करुन द्यायला थोडिच विसरलाय? रोज न चुकता तुझ्या आठवणींच्या जंगलात मला नेतो. आणि अगदि अमावस्येला सुद्धा चंद्राशिवायचं आकाश तु गेल्यावर माझ्या आयुष्याचं जे झालं ते दाखवतो..........अंधार.