कधी कधी विचारांच चक्र चालु होतं, विनाकारणच काही विचार डोक्यात घर करुन राहतात. मग डोक्यात विचारांची गर्दी होते आणि मुंबईच्या ट्रेन मधल्या माणसांसारखे ते बाहेर सुद्धा लटकू लागतात. मग अश्या बिचार्या विचारांना घर असावं म्हणुनच हा प्रपंच. फारसं काही सांगायच-लिहायचं नाहीये, तसंच मी लिहीन-बोलेन-सांगेन ते सगळ्यांना पटलचं पाहिजे असाही हट्ट नाहीये. हे माझे विचार आहेत, कोण्या एका क्षणी मला सहज सुचलेले ...... अगदी सहज!!!
Wednesday, September 1, 2010
ए मुहोब्बत तेरी अंजाम पे रोना आया.....
ए मुहोब्बत तेरी अंजाम पे रोना आया
बेगम अख्तरांचा आवाज म्हणजे एखाद्या धारदार कट्यारी सारखा होता. त्यांची फारशी गाणी मी ऐकली नाहियेत पण जी काहि बोटावर मोजण्याइतकि ऐकली त्यातले "ए मुहोब्बत तेरी अंजाम पे रोना आया..." हे मला सर्वात आवडलेले गाणे आहे.
बेगम अख्तरांचा एक किस्सा मध्ये मला श्री अंबरीश मिश्र यांच्या "शुभ्र काही जीवघेणे" या अप्रतिम पुस्तकात वाचायला मिळाला होता. बहुदा लाहो्रच्या एका मैफिलीत त्यांनी २-३ बंदिशी सादर केल्या. मग एका बंदिशीला त्यांनी एक तान घेतली त्यांच्या गळ्यातुन तो वरचा स्वर इतका जबरदस्त आला कि त्यांनी तिथल्या तिथे गाणे थांबवले व म्हणाल्या - "सुभान अल्लाह क्या चीज है!" आणि मग पुढे त्या गायल्याच नाहित.
कलाकाराला आयुष्याच्या कुठल्या वळणावर कलेचा खरा परीसस्पर्श होईल कोणी सांगु शकत नाहि. बर्याचदा तो स्पर्श आयुष्याच्या शेवटच्या टप्प्यातहि होतो. बहुदा त्याक्षणी बेगम अख्तरांना तो झाला होता. त्याक्षणी त्यांना तो स्वर दिसला होता, त्यांनी त्या स्वराला स्पर्श केला होता.
- सौरभ वैशंपायन.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Great! You write pretty well. Seems you too are very much into classical/semi-classical music.
Post a Comment